Football Social Network

Boli to chyba zbyt łagodne słowo na określenie tego, czego jestem obserwatorem, ale i słuchaczem. Jestem świadkiem już nawet nie poniżania mojego ukochanego klubu przez inne silniejsze sportowo, bogatsze finansowo czy też lepiej ustawione na lewiźnie kluby. Mój klub dogorywa na stadionie, na którym święcił kiedyś sukcesy, a dziś sam znęca się nad swoim paskudnym i obrzydliwym losem. Ten tekst to zapewne pożywka dla wszystkich tych, którzy mają Widzew głęboko w d...e. Moje wypociny to zapewne pożywka dla kibiców i ŁKS, i tych warszawskiej Legii, czyli drużyn, z którymi Nam widzewiakom nigdy nie było po drodze.

Ja jako kibic Widzewa czuję się dumny, że idąc na mecz zakładam sobie czerwono- biało- czerwony szal i nawet, gdy przegrywamy tak jak w ostatnim meczu, to nadal z klubem jestem na dobre i na złe. Nie po to śpiewałem od szczeniaka, że Widzew to mój ukochany klub i nigdy go nie zdradzę, że będę z nim na dobre i na złe. Takich słów nie rzuca się na wiatr. Nie wypowiada się publicznie po to, by ich potem nie dotrzymywać. Porażka boli, te "piguły gorzkich porażek" są czasem nie do wytrzymania, bo jak tez może cieszyć fakt, że kilku zawodników młodszych w większości ode mnie dostaje bęcki na własnym stadionie i nie tylko, a w dodatku ja muszę w pracy dzień w dzień patrzeć na rozbawione twarze ełkaesiaków dla, których takie wyniki są w sam raz.

Przykro mi. Nie, to nie będzie post służący do tego, byście wszyscy mogli wyczytać moje żale, wirtualne łzy czy narzekania do obecnej sytuacji panującej wokół Widzewa Łódź. Ja jestem z tych, którzy wzięli sobie za motto, że "widzewiaka można ugiąć, ale nie można go złamać". Porażki bolą, takie jak te w tym stylu, które prezentują obecni zawodnicy jakże zasłużonego klubu, bolą jeszcze bardziej, bo ileż można oglądać bezradnie uganiających za piłką chłopaków, którzy mają problemy z podstawowymi zagraniami piłkarskimi. Smutno jest patrzeć, gdy sportowiec traci sportową mentalność niezbędną do uprawiania jakiejkolwiek dyscypliny sportowej. jeśli w psychologii, mentalności tkwi już problem to poważna sprawa.

I może od niej powinno się zacząć budować drużynę albo najpierw od razu indywidualnie, po kolei każdego leczyć mentalnie. Jeśli ktoś nie zna dzisiejszej sytuacji, to ja mniej więcej, okiem kibica powiem jak to wygląda na boisku. Widzew to zespół młody. Nie chcę mi się liczyć średniej wieku, ale nie wiele ona przekracza dwadzieścia lat. Nie brakuje w zespole utalentowanych graczy. I mówię to z pełnym przekonaniem. Bartłomiej Kasprzak, Krystian Nowak, Mariusz Rybicki czy Adam Duda to jeszcze nie tak dawno zawodnicy, którzy mogli się nasłuchać pochlebnych komentarzy z ust ekspertów, mogli poczytać o sobie wiele miłych rzeczy, a od kibiców zbierali gromkie brawa, Minął rok i wszystko się poprzewracało. Nagle przestali umieć grać? Dostali zatwardzenia piłkarskiego czy co? Nie można również zapominać o kapitanie- Rafale Augustyniaku czy jednym już z bardziej doświadczonych graczy, czyli Piotrze Mrozińskim. Oni wszyscy to gracze, którym umiejętności starcza na i tak żałosna ekstraklasę nie mówiąc już 1. lidze. Gdy do tego doda się ogranego na Bałkanach Dino Hamzicia oraz największą gwiazdę (z nazwiska) Dimitrije Injaca, to wychodzi całkiem niezły piłkarski szkielet. Swoje miejsce znalazł również wychowanek FC Sevilli. Wyobrażacie sobie? Gracz, który ma w CV taki klub jest za słaby na zaplecze polskiej ekstraklasy? Żart? No to chyba ktoś ma czarny humor. reszta zawodników to piłkarze młodzi dopiero ogrywający się, no może oprócz Batrovicia, który tez był ogłaszany za wielki talent, bo ma papiery na granie, ale jest "ze szkła" i Boris Dosljak, który w Polsce jakoś nie dał o sobie jeszcze usłyszeć.

1. W czym, więc tkwi problem? Moja pierwsza uwaga to brak zdrowego podejścia do rzeczywistości. Prezes Sylwester Cacek nagadał bajek, w których to Widzew miał walczyć o awans. Chyba cel zostanie osiągnięty, o ile awansem będziemy nazywać wejście do 2. ligi. Przed sezonem te hurraoptymistyczne zapowiedzi wyśmiewałem. Patrząc na to co dzieje się wokoło inaczej zareagować się nie dało. I tu wchodzi drugi problem.

2. Złe przygotowanie do sezonu. Bez planu, składu i wszystkiego. Drużynę objął nikomu nieznany albo jak kto woli przez wszystkich zapomniany Włodzimierz Tylak. Kiedyś, dawno dawno temu prowadził jakiś klub na tym szczeblu rozgrywkowym, ale kiedyś, dawno, dawno temu to i ja zostałem królem parkietu na dyskotece szkolnej. Zbieranie zespołu przypominało jak kupowanie skarpet na bazarze, więc i jakość została w pełni pokazana już od początku sezonu. Z każdym kolejnym meczem było coraz gorzej. widać, że zawodnicy odstawali od przeciwników pod względem przygotowania fizycznego, ale i zgrania jako takiego. Nie zadbano o szczegóły w tym podstawę futbolu , czyli stałe fragmenty gry. Wykonawcy pozostawiają wiele do życzenia, a sam chętnie bym sprawdził się z nimi w takowej rywalizacji. Nie czuję się gorszy. W tym tez miejscu należy powrócić do punktu pierwszego, czyli nastawienia się mentalnie.

3. Każdy mecz i każda porażka boli. Mecze z Widzewem można góry zakładać za walkower dla przeciwnika i tego samego zdania są chyba tez piłkarze...Widzewa. Zmiana trenera i powrót chociażby wielkiej legendy- Piotra Szarpaka miało wyzwolić w zawodnikach dodatkowe siły i chęć do gry. Porażki jednak niosą za sobą kolejne to narzekania i nerwowość. Piłkarze po każdym meczu idą pokornie pod siatkę przy której czekają na nich najwierniejsi fani i spotykają się z ..., no wiadomo czym. Na trybunach ludzi coraz mnie, stadion nie długo zostanie wyburzony, a piłkarze skupią się na samych wyjazdach.

Najlepiej, więc zadbać o morale graczy. Bez tego niczego się nie osiągnie. Wiara we własne siły to podstawa w każdej dziedzinie życia. Nie tylko w futbolu czy ogólnie sporcie. Gdzie byśmy nie byli i za co byśmy się nie wzięli to musimy być przekonani tego, że dana czynność wykonujemy dobrze. Można dostać brudną ścierą po pysku, ale trzeba umieć się podnieść i iść jak po swoje. nie można się załamywać. Pewnie jestem odosobnionym kibicem Widzewa, który popiera trenera Pawlaka na ławce i wierzy w grajków. Takie doświadczenie ma wzmocnić tych młodziaków, bo przed nimi parę lat "latania" za piłką. Ja mimo kolejnego metaforycznego dostania w pysk ścierą, wierzę w tych zawodników. Skoro ja w nich wierzę to chciałbym, aby oni także i sami w siebie uwierzyli. Oczywiście zespół potrzebuje wzmocnień, ciężkiej pracy i furę szczęścia do tego by się utrzymać, no ale to jest sport. Trzeba walczyć nawet wtedy, gdy nie ma się już nawet szans. Nie wiem czy to wy piłkarze czytacie i nie mam pojęcia czy kogokolwiek w ogóle interesuje to co ja piszę. W bajki może nie wierzę, na utrzymanie się też zatraciłem nadzieję, ale na to że będzie lepiej nigdy ich nie stracę. Łódź jest zbita niemiłosiernie, nie życzę innym kibicom, by ich ukochane kluby przeżywały takie czasy. Na pogrzeb jednak jeszcze nie czas. Może za jakieś 10, 20 a może 50 lat, Widzew znowu sie odrodzi i tak jak za dawnych czasów będzie straszył nie tylko z nazwy, ale i sportowo wielkie piłkarskie potęgi.
Tekst nie miał na celu nikogo urażanie. Jeśli ktoś czuje się zbytnio dotknięty to przepraszam, ale ja też czuje się mocno dotknięty. Jako widzewiak jestem świadkiem widzewskiej degrengolady, c.d.n...